Hoe ervaren deelnemers de online training ‘Als eten niet de oplossing is’? Dat is een vraag die regelmatig wordt gesteld. Met toestemming deel ik bij deze het bericht van Inge, welke zij in de community plaatste.
Inge: ‘Sinds ik met de training ben gestart, deel ik op een meer bewuste manier alles rondom eten met God. Het is alsof ik de training doorloop, terwijl Hij mijn hand vasthoudt. Het voelt een beetje alsof er een knop is omgegaan. Misschien was ik er ook echt aan toe, omdat ik zo ontzettend moe was van mijn eetgedrag, ik voelde me zo gevangen en aan het einde van mijn eigen kracht. Tuurlijk weet je met je hoofd dat God pas vaak goed kan werken, als wij iets helemaal overgeven en het niet in onze eigen kracht doen. Toch is die stap lastig. Ik heb alles aan Hem gegeven en gezegd dat ik het niet meer kon.
Sinds ik met de training bezig ben, ervaar ik heel sterk dat Hij het echt draagt. Ik voel de zwaarte niet meer zo. Het is net of ik mijn kleine dingetje moet doen en Hij de last draagt. Ik heb wat aanpassingen gemaakt in mijn eten, waarbij ik voornamelijk de extra’s heb geschrapt omdat in mijn geval het probleem daar lag. Daarnaast heb ik soort schemaatje gemaakt van wat ik per dag mag eten. Zoals dit ook aan de orde komt in Lianne haar lessen, probeer ik dit heel ontspannen te doen zodat dit niet een soort dieet wordt en zonder dat ik me allemaal regels opleg. Wanneer ik me toch ongeduldig voel ten aanzien van mijn gewicht of een obsessie voel ten aanzien van eten, probeer ik dit direct bij Hem te brengen.
In deze ontspannenheid ben ik nu al vijf kilo kwijt. Ik voel me veel fitter aangezien ik meer eet wat mijn lichaam nodig heeft. Ook probeer ik elke dag een wandeling te maken. Deze tijd gebruik ik ook veel om mijn hoofd leeg te maken en met God te praten. Als iets me aanvliegt, leg ik het bij Hem neer. Eerlijk gezegd, kan ik bijna niet geloven hoe ik dit proces tot nu toe heb doorlopen en dat ik heel weinig obsessiemomenten met eten heb gehad. Voorheen had ik deze dikwijls de hele dag door en nu gaan er dagen voorbij dat ik ze niet heb. Af en toe denk ik, dat ik zomaar weer kan terugvallen en grijpt me dat echt bij de keel, maar ook die angst probeer ik direct bij God neer te leggen.’
