Vasten. Het is een onderwerp waar in deze tijd van het jaar veel over wordt gesproken.
Aanstaande woensdag is het namelijk Aswoensdag.
De start van de veertigdagentijd.
Een periode van voorbereiding op Pasen.
En die tijd is voor christenen een tijd van vasten en bezinning.
Vorig jaar schreef ik een blog over mijn ervaring met vasten tijdens de 40dagentijd. Een ervaring waar ik niet trots op ben, maar wel veel van geleerd heb.
Ik had namelijk een dubbele agenda rondom het vasten. Er zat een stuk eigenbelang in. Terwijl Bijbels vasten erop gericht is om ons te richten op God en Zijn wil voor ons leven.
Niet alleen uit eigen ervaring,
maar ook door wat velen met mij gedeeld hebben,
weet ik dat we tijdens het vasten dus ook gemakkelijk met onszelf bezig zijn.
Om iets te doen in de hoop dat het óns iets oplevert.
Maar laten we,
als we ervoor kiezen om te gaan vasten,
dat doen om ons te onderwerpen aan God,
én Zijn wil voor ons leven te zoeken.
Ons erin oefenen dat het God is Die de leiding over ons leven heeft.
De tijd die vrijkomt door het vasten te gebruiken om ons te vullen met God.
Door te bidden,
de Bijbel te lezen,
stil te zijn.
En te verlangen naar Jezus wederkomst.
Jezus is de lijdensweg gegaan.
In onze plaats.
Langs de Via Dolorosa.
Verlaten door Zijn Vader.
Uit liefde voor ons.
Zodat wij voor God kunnen komen.
Zonder schuld en schaamte.
Enkel genade.
Ga jij vasten?
Waarom wel/ niet?
En zo ja, hoe?