Skip to main content

Waarom zou ik me overgeven aan God?
Ik moet het toch zelf doen?
Als ik het niet doe gebeurt er toch niets?

Herkenbaar?

Vorige week ging ik met onze jongste zoon naar Barcelona. We zouden gaan vliegen. Ik ervoer best wat spanning de dag voor ons vertrek. Er moest veel geregeld worden. Door alle maatregelen die er zijn moest er een qrcode komen én een gezondheidsverklaring. Dit ging niet echt soepel.

Had ik toch niks over het hoofd gezien? Eén ding missen of verkeerd invullen kon zomaar betekenen dat de reis niet doorging. Die dag voor vertrek werd ik geconfronteerd met de spagaat die er kan zijn tussen overgave aan God en verantwoordelijkheid nemen.

Ik wist dat God erbij was, Hij alles leidt en er niets zou gebeuren zonder Zijn wil.
Maar ik was me er ook sterk van bewust dat ik een verantwoordelijkheid had.
Want als ik geen tickets of zo’n verklaring zou hebben dan zou de stedentrip niet doorgaan.

Het betekent dus niet dat wanneer we ons overgeven en in vertrouwen op God leven, we niks meer hoeven te doen. Wij hebben een verantwoordelijkheid gekregen. Maar laten we voor ogen houden dat God ons in die verantwoordelijkheid tegemoet komt.

In Zijn Zoon de Heere Jezus Christus.
Het begint dus bij God.

Stel dat jij worstelt met eten of je gewicht. Of je merkt dat je regelmatig stress ervaart. Of dat er spanningen binnen je relatie zijn.

Wat is dan het eerste wat je doet?

Vaak gaan we als mensen al snel zelf aan de slag. We volgen een aantal stappen of bedenken wat anderen anders zouden moeten doen zodat het voor ons beter wordt. Maar waar is God daarin?

Hier komt het stukje overgave om de hoek kijken.
Die verticale lijn.
Die relatie met Jezus.
Eerst naar Hem.
Want onze hulp en verwachting is toch van de Heere?

Laten we daarom beginnen bij God. En van daaruit onze verantwoordelijkheid nemen. Dat zet alles in een heel ander perspectief.

Er is Hoop!

Je hoeft het niet alleen te doen.

Close Menu

Recent Posts