Vroeger (zeker tot m’n 30ste, ben nu 38) groeide ik regelmatig. En dan doel ik op lichamelijke groei. Natuurlijk groeide ik als kind, echter groeide ik niet alleen in de lengte, maar regelmatig ook in de breedte. En dat kwam omdat ik gericht was op eten. Tot mijn tienerjaren trouwens geheel onbewust, het was gewoon zo. Vanaf mijn tienerjaren werd ik me meer en meer bewust van de aandacht voor eten en mijn gewicht. En vanaf dat moment werd het als het ware een vicieuze cirkel. Ik had aandacht voor eten (vooral de drang om, veel, te eten) en daardoor groeide ook de aandacht weer voor mijn gewicht, want ik werd natuurlijk zwaarder. Er volgende meerdere momenten dat ik ook weer (veel) minder woog, echter was mijn aandacht ook nu gericht op eten en gewicht. En daardoor groeide ook mijn kennis over eten, kilocalorieën, vetten, eiwitten, koolhydraten, zoetstoffen, suiker, bewegen enz. Vele regels en wetten heb ik me toen eigen gemaakt. Dat moet je vooral niet eten, dat wel, dit moet je wel doen, dat niet…en dat alles in de hoop mijn gewicht onder controle te krijgen en te houden.
Iets wordt je eigen
Ook al moest ik toen de informatie vooral uit boeken en tijdschriften halen, er was al heel veel over ‘afvallen’ geschreven. En al las ik geen informatie, dan wisten andere mensen wel te vertellen hoe ’t moest. En ook wat ik verkeerd deed, wat niet goed voor me was en wat wel zou helpen. Mijn focus lag dus vele uren per dag op eten en gewicht. En niet alleen in de tijden dat ik veel at en aankwam, maar zeker ook in de tijden dat ik minder at, afviel of zelfs een tijd op een gezond gewicht was. Hoe meer aandacht je aan iets geeft, hoe groter het wordt. En dat heb ik rondom eten en gewicht zelf dus ook echt ervaren. En kom daar maar eens los van….
Kom er maar eens los van
Loskomen van iets wat zo groot in je leven is, is niet makkelijk. Je kunt bedenken dat je het niet meer wilt, maar al die kennis, al die regels en wetten, al die stemmetjes en schuldgevoelens ploppen gewoon om de haverklap weer op. Bij mij wel in ieder geval. En het is dan ook echt een proces om er los van te komen, om stappen te zetten op die weg richting vrijheid in eten en gewicht.
Voorheen verdiepte ik me in soorten voeding, diëten, regels, wetten en allerlei methodes en theorieën, dat alles om ‘slank’ te kunnen worden, zijn en vooral ook te blijven. Nu weet ik dat al die kennis mij juist enorm gebonden heeft gehouden. Dat ik, soms bewust, regelmatig ook onbewust, aan het vechten was om er vrij van te komen. Ik moest leren om alles los te gaan laten. En natuurlijk is het belangrijk om gezonde voeding te kiezen, is het beter om te matigen met bepaalde producten, echter niet meer als opgelegde wet, maar als een keuze om voor mijn lichaam te zorgen zoals God dat van mij vraagt.
God hoort op die plek van eten
En meer en meer kwam ik los van al die regels, van al die stemmetjes in mijn hoofd die me veroordeelden en waardoor ik me schaamde en me enorm schuldig voelde. De plek die eten en gewicht in mijn leven innamen, als ook de meningen van anderen, moest daarvoor teruggeven worden aan God. Zolang Hij die plek niet krijgt, zal ik altijd ontevreden blijven, zal ik altijd blijven vechten met eten om me zelf ‘goed en mooi’ te voelen, afhankelijk van wat ik weeg.
Aandacht geven aan wat leidt tot vrijheid
Het is een heel proces geweest om er los van te komen en het blijft een proces om te blijven ‘groeien’ op die weg richting vrijheid in eten en gewicht. En naast heel veel helpende oefeningen is ook hier duidelijk geworden voor mij dat alles wat je aandacht geeft groeit. Als je diep in een bepaalde methode duikt, je dingen steeds weer herhaalt, dan zit datgene in je hoofd. En dan hoef je niet eens bewust na te denken als er een situatie zich voordoet; je denkt en handelt als vanzelf. Maar wat een genade dat dit ook zo werkt wanneer we ons verdiepen in het leven van Jezus. Als we Gods Woord induiken. Wat als we zo doortrokken zijn van Zijn beloften en oproepen, van Zijn adviezen en aansporingen, dat ze ons innerlijk leven helemaal beheersen, onze verbeelding domineren en spontaan opborrelen als we voor een bepaalde situatie staan? Dan wordt het een onderdeel van ons leven. Dan bepaalt het ons hele denken. En dat is zo nodig om richting die vrijheid in eten en gewicht te gaan.
Blijvend groeien (maar op een andere wijze als vroeger)
Het is nodig, echter niet als een wet, maar vanuit liefde. Het geeft enorm veel rust en vreugde. Eten en gewicht komt in een totaal ander perspectief te staan. Bij mij gebeurde dat zeker niet van het ene op het andere moment. Dat kostte tijd en het is een blijvend proces. Het kan niet zonder de discipline om te bidden, de Bijbel te lezen en te bestuderen, gesprekken te voeren met anderen en onderwijs waarbij ook God geprezen wordt om wie Hij is. Hierdoor kan het Licht gaan schijnen in ons binnenste en krijgen we oog voor de glorie van het Evangelie. Dan vinden we de kracht om onze verantwoordelijkheid te nemen, waardoor eten weer de plek krijgt die God bedoeld heeft, maar niet meer de oplossing is voor onze moeilijkheden, verveelmomenten en onrust.
Tijd met God; ik groei, maar op een andere (en veel betere) wijze dan vroeger.
