Dit keer een ander soort blog. Een blog met een bericht wat ik op Facebook deelde.
Wel of niet naar de dokter? Wel of niet laten onderzoeken?
Ik koos ervoor het wel te doen, maar wat gisteravond in het nieuws was, was echt heel duidelijk te merken in het ziekenhuis. Lege gangen, lege wachtkamers…waar zijn al die mensen die zorg nodig hebben? Mensen blijven te lang doorlopen met klachten hoor je om je heen, met alle gevolgen van dien.
Een knobbeltje
Begin vorige week ontdekte ik een knobbeltje in mijn borst. Eerst is er ongeloof, dan probeer je het te bagatelliseren en vervolgens komt het besef dat er gewoon een knobbeltje zit en dat ik zelf de keuze heb te maken om naar de huisarts te gaan of niet. Dit wel gedaan. Zeker ook omdat een aantal lieve mensen in mijn nabijheid borstkanker hebben.
Rust
Dus naar de huisarts en een afspraak voor een mammografie werd gemaakt. De rust die ik kreeg was echt van God. Geen spanning, hoewel ik er zeker weleens aan dacht hoor. Alleen Arco en ik wisten het. De onrust en spanning die het anderen zou geven terwijl er nog niets bekend was wilden we voorlopig voorkomen. Hier in huis werd geleerd voor pta’s die meetellen voor het examen en met corona gaat t al zo anders dat we onze kids er even niet mee wilden belasten. En daardoor ook tegen niemand anders gezegd want dan zouden anderen het wel weten en onze eigen kids niet. Het gaf ook wel rust dat verder niemand het wist. Maar God wist het wel en er gebeurt niets buiten Zijn wil om. Ook al bad ik wel of ik het eens mocht zijn met Zijn wil, want Zijn wil is nog weleens anders dan de mijne.
Spanning
Een paar uur voordat ik naar het ziekenhuis moest overviel de spanning me opeens. Ik kreeg geen hap meer door mijn keel en de tranen stonden achter mijn ogen. Waar ik normaal gesproken de lunchpauze van de kids erg kort vind, duurde die nu erg lang voor mijn gevoel. Tegelijkertijd kwam het ene lied na het andere in me op en ben ik maar gaan zingen. En de rust kreeg ik terug, wat niet weg neemt dat het wel gewoon spannend was. Maar het was goed, wat het ook zou zijn.
Opluchting
En dan hoor je na de mammografie en vervolgens een echo dat het goed is! Niks gevonden wat er niet hoort. Maar duidelijk klierweefsel wat te voelen is en soms dus kan verharden waardoor het als een knobbeltje te voelen is. De opluchting die toen door mijn lichaam ging was enorm. Soli Deo Gloria!
Dankbaarheid en blijdschap
Zo dankbaar en blij! Want ook al had ik rust, ik kon me gewoon echt niet indenken hoe het zou zijn als het niet goed zou zijn. Dat weet je echt pas als je dat meemaakt, dan weet je pas hoe dat voelt en wat er bij komt kijken. En ook al heb ik zo’n proces van heel dichtbij meegemaakt, naast iemand staan is toch echt anders dan het zelf te moeten doorstaan.
Genade
Gezondheid is echt genade! Het is niet vanzelfsprekend. De één heeft er niet meer recht op dan de ander. Maar God gaat met iedereen een eigen weg. Hoe moeilijk die soms ook is. Laten we daarom oog voor elkaar hebben/ houden en elkaar tot een hand en een voet zijn. In gedachten en gebed verbonden met al die mensen die zo’n andere boodschap als mij hebben gekregen. Weet dat God je ziet en erbij is.
En heb jij klachten? Maak een afspraak met de huisarts. Het viel me op hoe welkom ik was, ook in het ziekenhuis. De artsen zijn er niet alleen voor mensen met corona, maar voor iedereen!
